۲۷
ارديبهشت
۹۳
بسماللهالرحمنالرحیم (۱) حضور مجموعهى خیّرین مدرسهساز که یکى از پدیدههاى مبارک انقلاب و کشور ما است، چند چیز را ثابت میکند: یکى همین مطلبى که قبلاً گفته شد و آن اینکه مردم ما هر جایى که احساس کنند روا است و نیک است، در خرج کردن ابایى ندارند؛ [این] خیلى نکتهى مهمّى است. بعضىها گله میکنند که چرا مثلاً در فلان قضیه مردم نیامدند کمک کنند. خب، باید براى مردم روشن کرد که این تکلیف است، این درست است؛ آنوقت مردم خودشان مىآیند. شما ملاحظه بفرمایید همین حوزههاى علمیّه براى این قضیّه یک مثال واضحى است. مردم بدون اینکه کسى آنها را بشناسد، بدون اینکه دنبالشان فرستاده باشند، بدون اینکه از آنها محاسبهاى بکنند، مىآیند پول خودشان را که با زحمت خودشان بهدست آوردهاند، تخمیس میکنند، خمسش را میدهند به ما، میدهند به روحانیّون، میدهند به علما و مراجع؛ [درحالىکه] نه سفته از آنها میگیریم، نه تضمین از آنها میگیریم، نه مطالبه از آنها میکنیم؛ گاهى اوقات پشت درِ انتظار یا صفِ انتظار، روزهاى متمادى میمانند براى اینکه بیایند این پول را بدهند. چرا؟ چون عقیده دارند که این کار درستى است، کار خوبى است. این نمونهى شما هم یک نمونهى دیگر است. تاجر است، پولدار است، توانایى دارد، پولهایى را جمع کرده که این پول متعلّق به خود او است، هیچکس هم به او نخواهد گفت این پول را چرا دارى و چگونه خرج کن؛ این با میل خودش مىآید. نمونههایى را به بنده گزارش دادند: دهها مدرسه بهوسیلهى یک خیّر ساخته میشود. خب، این خیلى پدیدهى باارزشى است؛ بدون اینکه هیچ غرض سیاسى یا غرض شخصى دنبال این باشد. البتّه ما در دنیا داریم خیریّههایى که ظاهر آن خیریه است، اما باطن آن و محتواى آن، یا سیاسى است، یا امنیتى است، یا جاسوسى است؛ انگیزههایى پشت سر آن هست؛ امّا اینجا این خیّر مدرسهساز، بدون هیچگونه انگیزهاى جز خدمت و جز انجام یک کار خوب و یک حسنه، مىآید این پول را در میان میگذارد. بنابراین، این مطلب اوّلى است که بهدست مىآید که ما اگر چنانچه توانستیم با مردم تفاهم کنیم و خوبىِ یک کار را و درستىِ یک راه را نشان بدهیم، اینها حاضرند هزینههاى سنگین آن را بپردازند، بدون اینکه انسان از آنها بخواهد. نمونههاى قبلى آن را هم در دورهى دفاع مقدس و در قضایاى گوناگون دیدهایم. این یک مطلب است.برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب بروید
- ۱ نظر
- ۲۷ ارديبهشت ۹۳ ، ۲۲:۴۳